Jovan Apel, vlasnik fabrike piva u Aleksincu i dr Đorđe Dimitrijević, okružni lekar iz Aleksinca, dobili su 23. maja 1883. godine povlasticu zvanu „Kraljevac“ (po selu Kraljevu) da na površini od 950 hektara mogu ispitivati i eksploatisati rudno blago.
Po dobijanju povlastice nastavili su istraživanja. Pošto su ona bila povoljna, 21. oktobra 1887. godine izvadili su novu povlasticu pod imenom „Novi Kraljevac“, u veličini od 260 hektara. Ukupna površina obeju povlastica iznosila je 1.210 hektara.
Obično se 1887. godina uzima kao godina kada je rudnik počeo sa radom i proizvodnjom i on je pod Apelom i Dimitrijevićem imao najveću proizvodnju 1898. godine kada je proizveo 5.398 tona uglja.
Godine 1902. oni su prodali za 40 000 dinara rudnik Emilu Formanu, belgijskom inženjeru. Forman je 1903. godine okupio 66 akcionara i osnovao Bezimeno društvo za eksploataciju Aleksinačkih rudnika uglja.
Na zapadnim padinama Logorišta podigao je postrojenja za eksploataciju uglja, radionice, direkciju rudnika i stambenu koloniju.
iz knjige „Aleksinac za nezaborav“ Miodraga Spirića i Hadži Miodraga Miladinovića.
