U jednom zapisu o likovnoj umetnosti istakao sam da kretanje što se odvija na slikanoj površini, stvara auru ispred površine platna i povezuje gledaoca magičnim nitima sa ostvarenom slikom.
To kretanje nije fizičko kretanje, već kretanje postignuto odnosom slikara, posredstvom četke i olovke, sa površinom platna. Ono je proizvod ličnog rukopisa koje se unosi u građenje slike.
Tu suštinu umetničkog dela, značaj rukopisa, ističe na svojim ostvarenjima Pavle Nasković. Zasnovao ga je na svojim emocijama i doživljaju pred prirodom.
Rukopis Pavla Naskovića je u širokim potezima većom četkom, slikarskom špahtlom i njima odgovarajućim intenzivnim bojama, gde se najčešće tamnim suprotstavljaju intenzivna crvena ili žuta, ne ulazeći u detalje na slici.
Posebnom, njemu svojstvenom, fakturom Pavle Nasković dopunjava životnost na površini platna.
I u svojim mozaicima, tehnici koja je dekorativna, Pavle Nasković uspeva da unese taj svoj rukopis, da oživi površinu pokrivenu kamenim kockicama.
Ostvarenje koje sadrži to unutrašnje kretanje, vezuje gledaoca da ga duže gleda, doživljava, da ulazi u auru ostvarene slike.
Božidar Prodanović, akademski slikar
(tekst povodom izložbe u galeriji VID, Beograd 1996)
