Na ringovima širom Jugoslavije u četvorougaoniku opasanom konopcima Milivoje Jović, popularni Šure, savladao je mnoge protivnike.
Njegove napade i snažne udarce nisu izdržali ni državni prvaci Ljubomirović, Stojanović, Blažić i niz drugih vrsnih takmičara kao što su: Srdanović, Žmukić, Arpaši i na desetine drugih naših najpoznatijih boksera muva i bantam kategorije.
S’ godinama aktivnog bavljenja boksom Šure postiže sve bolje rezultate. Četrnaest godina je na rang listi 10 najboljih muvaša u Jugoslaviji, a 1959. godine osvojio je drugo mesto na pojedinačnom prvenstvu Srbije i Jugoslavije. Dve godine kasnije nepravednom odlukom sudija oduzeta mu je titula državnog prvaka.
Boks je zavoleo još kao učenik Železničko – industrijske škole “Stanko Paunović” u Nišu 1947 godine. Od tada nepune 22 godine bio je u ringu.
Boksovao je 485 puta, a dvanaest njegovih takmičarskih knjižica govore da su arbitri 422 puta podigli njegovu ruku proglašavajući ga pobednikom.
Šure nije mogao da se odluči koja mu je borba bila najbolja. Izvanredne borbe bile su sa Terzićem, Oklevskim, Pristovom, Ljubomirovićem…
Ipak najteža borba bila je 1959. godine protiv Sarića, boksera BK Partizan Beograd. Svi stručnjaci, a posebno sudijski žiri bili su naklonjeni Sariću gledajući u njemu novog državnog prvaka. Međutim za sedam dana dva puta je Šure uspeo da savlada ovog vrsnog boksera. Bila su to dva najteža meča i dve najveće pobede u njegovoj bokserskoj karijeri.
Te njihove borbe ne samo da su digle gledaoce na noge na našem aleksinačkom Tašu i na njihovom Tašmajdanu u Beogradu, već ih stručnjaci ocenjuju kao dve najbolje borbe u toj kategoriji u poslednjih 10 godina.
Više puta je Šure “okačio rukavice o klin”, ali na nagovor kolega i rukovodstva kluba BK Rudar vraćao se da pomogne u borbama. Konačno 1969. godine posle najvećeg uspeha u istoriji BK Rudar prestao je da boksuje, ali je ostao veran klubu i kao trener u omladinskoj bokserskoj školi nastavio sa radom. Svojim bogatim znanjem i iskustvom stvorio je mnoge boksere ondašnje druge i prve lige.
Sportista rekorder ubraja se u najbolje sportiste grada Aleksinca. Pet puta je biran za sportistu godine, dobio je nagradu SOFK Srbije, bivšeg sreza Niš i Opštine Aleksinac. To su samo neka od velikog broja priznanja koje je dobio ovaj daroviti bokser.
Tekst: N. Patagorski