Dušan Duka Jovanović rođen je 1932. u Aleksincu, gde je pohađao Učiteljsku školu.
Godine 1952. odlazi u Paraćin, gde su mu roditelji službovali kao učitelji i gde se kao svršeni srednjoškolac priključuje radu Gradskog pozorišta Paraćin.
Sa velikim uspehom igra, a kasnije i režira u Paraćinskom pozorištu i dobitnik je značajnih nagrada na Republičkom i Saveznom festivalu AP. U sezoni 1973/74. prelazi u profesionalni angažman, u Kruševačko pozorište, gde radi do penzije 1997. godine i u kojem je odigrao preko 150 uloga i nosilac je brojnih nagrada. Ostvario je niz zapaženih uloga u predstavama “Najbolji fudbaler na svetu”, “Šuma”, “Kidaj od svoje žene”, “Žak ili pokornost”, “U mreži” i Nušić u ‘’Autobiografiji’’, Jovica Jež u ‘’Nikoletini Bursaću’’ (oko 350 izvođenja) , Ivko u ‘’Ivkovoj slavi’’, Aleksa u ‘’Laži i paralaži’’, Šandebiz-Poš u ‘’Bubi u uhu’’, kum Sveta u ‘’Mrešćenju šarana’’, Anta u ‘’Pokojniku’’, Kanjizares u ‘’Teatru čudesa’’, Kirkor u ‘’Prokletoj avliji’’i mnogim drugim. Njegovo tumačenje Kir Janje ostavilo je neizbrisiv trag u svetu pozorišta.
Bio je nosilac je i nacionalne penzije za izuzetne zasluge i doprinos pozorišnom životu Srbije.
Poslednje dve decenije života provodi u rodnom Aleksincu, gde neumorno, volonterski, radi sa amaterima i režira dvadesetak predstava u Aleksinačkom amaterskom pozorištu, Gradskom pozorištu „Teatar 91“ i drugim produkcijama.
Nemoguće je nabrojati tačan broj nagrada i priznanja koje je dobio za svoj umetnički rad, kao i broj njegovih uloga i režija. Najpribližnije su brojke od oko 250 uloga i 300 režija.
Godine 2012. oživeo je u Aleksincu Festival prvoizvedenih predstava (PIP), koji za cilj ima promociju domaćeg dramskog teksta. Zahvaljujući njegovim brojnim poznanstvima i ogromnom ličnom angažovanju, na PIP-u su gostovali najbolji pozorišni stvaraoci Srbije. Nakon njegove smrti nagrada za najboljeg glumca festivala ponela je ime „Duka Jovanović“.
Neumorno je stvarao do poslednjeh daha. Premijeru svoje poslednje predstave imao je dva meseca pre smrti, a pisanje teksta svoje poslednje drame, posvećene 500. rođendanu Aleksinca, završio je dva dana pre smrti, 2015. godine.
